ЁАХІМ ХРАПТОВІЧ

ВІНШАВАННЕ

Усім многі век у новай хаце

Пры гойнай неба заплаце.

Жывіце без всякай тугі

І як паны, тако ж слугі

Пры новай гадзіне.

Палац гойны, в нім прыгожа,

Паўбірана ўсюды гожа,

Гдзе прыйдзеш, напасеш очы –

Глядзеў бысь аж да цёмнай ночы,

Пачаўшы ад світу.

У сені уходжу, паглядаю,

Гдзе паном чолам біці маю,

І ўваходжу ў тыя пакоі,

Гдзе з гасцьмі панове двое,

А з німі дружына.

Папрысяг бы, што як в раю,

Ока свайго не стрымаю,

Глянуўшы на ўсе староны –

Не найдзеш толькі кароны,

Усяго пад дастаткам.

Бог мя ж, жытло там Гасподне,

Пры ўсякай долі свабодне.

Нет тугі і ліхай хвілі,

Бо дабро з шчасцем прыбылі.

Да сяго палацу.

Пан уважны, велікое

Славы з паняю абое,

Казімер і Тэафіля,

Многі век, добра ім хвіля –

Гасподзь благаславіць.

Племя оных сын ядыны,

Адам імя, з палавіны

Веку зашчыт ахту (?) споры,

Што як дойдзець веку поры,

Надзея то справіць.

Хто ж вылічыць всіе цноты

І многія статку квоты?

Хто ж ім можа толькі знаці,

Не перастане велічаці –

За ўсіх руку даю.

Я сам першы ўнук ваш малы,

Буду ў сваім слове сталы,

Павек Вашы не забуду

Ласкі, покуль жыці буду

І печалавання.

І я з братам нахіляю

Сву галову і спяваю

Бабцы й дзеду з дружыною

Пры здароўі і пакою

Усім многія леты.

Брат з сястрою – адно зданне,

Вас славіці не прастане.

Без разлукі, як чытаюць,

Нашы ймёны спамінаюць:

Ёахім і Анна.

Зачыняце ж лета новы,

Ў новай хаце ўсе здаровы,

Свых варогаў памініце,

Ў краснай долі ўсе жывіце –

Ўнук з ўнучкаю жычы.