Працы кафедры гісторыі беларускае літаратуры 
Белдзяржуніверсітэта. Выпуск другі. Мінск 2002

Другі выпуск “Працаў кафедры гісторыі беларускае літаратуры” прысвечаны 80-годдзю з дня нараджэння вядомага беларускага літаратуразнаўцы, прафесара, доктара філалагічных навук Сцяпана Хусейнавіча Александровіча (1921–1986), які доўгі час працаваў на філалагічным факультэце БДУ, плённа спалучаючы выкладчыцкую дзейнасць з даследаваннем літаратурнага працэсу на Беларусі. Яго навуковыя работы закранаюць праблемы развіцця беларускае літаратуры, гісторыю беларускага кнігадрукавання і перыядычнага друку. Ён аўтар нарысаў пра жыццёвы і творчы шлях шэрагу беларускіх літаратараў мінулага: Ф. Скарыны, А. Міцкевіча, П. Багрыма, В. Дуніна- Марцінкевіча, К. Каліноўскага, Ф. Багушэвіча, Я. Купалы, Я. Коласа, М. Багдановіча, Цёткі, К. Чорнага ды інш. Як абазнаны архівіст, Сцяпан Хусейнавіч адкрыў шэраг невядомых старонак з літаратурнага жыцця Беларусі. У 50–80-я гг. разам з А. Мальдзісам, Г. Кісялёвым ды інш. ён закладваў падмурак “новае гісторыка-літаратурнае школы” ў беларускім літаратуразнаўстве, вядучы свае росшукі на найменш даследаваных, часам цяжкадаступных дзялянках беларускага літаратурнага працэсу. Фактычна гэтая “гісторыка-літаратурная школа” падрыхтавала ідэю (якая народзіцца ў апошнім дзесяцігоддзі ХХ стагоддзя), што беларуская літаратура ХІ–ХІХ ст. – гэта літаратура шматмоўная, а крытэрыем беларускасці з’яўляецца змест, а не форма твораў. Кафедра гісторыі беларускае літаратуры развівае традыцыі “гісторыка-літаратурнае школы”, развівае ідэі С.Х. Александровіча, чалавека, які горача любіў Беларусь, які ганарыўся сваім паходжаннем, ганарыўся тым, што ягоныя продкі – беларускія татары – з часоў Вітаўта шчыра і самааддана служылі краю.